“Door een val in de tuin was het bekken van mijn vrouw Margriet gebarsten. Dat was heel pijnlijk en een ziekenhuisopname was nodig. Toen ze niet langer in het ziekenhuis kon blijven, is ze naar Home Vrijzicht verhuisd. Ze kon toen nauwelijks rechtop zitten. Vandaag, twee en een half jaar later, gaat het veel beter met haar. Ze is goed aangekomen en ze stelt het prima. Ze is hier graag. Ze heeft een mooie kamer op de eerste verdieping van het nieuwe gebouw. Met een prachtig uitzicht. Ze is hier gelukkig.
Thuis zou het niet meer lukken. Zeker ’s nachts zouden we ons onveilig voelen. Als hier iets aan de hand is, hoeft ze maar op een knop te drukken en er komt een verpleegkundige langs.
We zijn allebei op een boerderij opgegroeid. We trouwden in 1960 en hielden samen een varkenskwekerij in Lo-Reninge tot 1994. Dan zijn we verhuisd naar Boezinge, waar ik nog altijd woon. Ik kom elke dag met de auto op bezoek. Lukt het me in de namiddag niet, dan kom ik ’s morgens.
Ik trek voorlopig mijn plan thuis. Twee keer per week komt iemand koken en op vrijdag komt de poetshulp. Natuurlijk was het even wennen. Maar je moet het leven pakken zoals het komt. Zolang ik nog met de wagen kan rijden, is alles oké. Ik denk niet te ver vooruit.
Margriet woont hier graag. Ze is blij dat ze zich geen zorgen meer hoeft te maken. Ze heeft zich heel snel aangepast. Ik breng elke dag de krant voor haar mee. We spelen graag een spelletje Rummikub en we gaan wel eens naar de cafetaria. Als ze alleen is, doet ze handwerk. Ze maakt graag kussens.
De zus van Margriet was moeder-overste van de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid in de jaren dat Home Vrijzicht sterk uitbreidde. Dat moet ondertussen wel 50 jaar geleden zijn. Home Vrijzicht was dus al enigszins gekend in de familie. Er is een band.
Vorig jaar waren we 60 jaar getrouwd. Er was feest in Home Vrijzicht en daarna nog eens bij onze dochter met de hele familie. We hebben 3 dochters, een zoon, 12 kleinkinderen en 8 achterkleinkinderen. De kinderen wonen allemaal in de buurt. Vroeger konden Margriet en ik met de fiets op één namiddag al onze kinderen een bezoekje brengen.
Elke dag voel ik me welkom in Home Vrijzicht. Dit jaar gaan we voor het eerst mee op vierdaagse uitstap naar Westouter. Voor het eerst sinds lang zullen we enkele nachten samen in bed kunnen doorbrengen. Dat zal deugd doen. We kijken er alle twee ontzettend naar uit.
We hebben heel ons leven hard gewerkt. We hebben het goed gedaan. We kunnen terugkijken op een goed leven samen. Mijn dagelijkse bezoekjes zijn belangrijk voor mij en voor Margriet. Zolang ik met de auto kan rijden, is dat geen probleem. En verder zien we wel.”
Albert Devos, echtgenoot van Margriet Pauwelyn
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
