“Ik ben een rasechte Elverdingnoare! Wie kan zeggen dat zij op de voute in de Klijtestraat ter wereld kwam? (lacht) Ik groeide er op als de jongste, tussen mijn 2 broers Gery en Jacques. Mijn vader, Oscar werkte in de legerkazerne van Ieper in het onderhoud. Mijn moeder, Marie-Louise was huismoeder en geregeld kluste ze bij als huishoudhulp.
Intussen woon ik al 20 jaar in Poperinge, samen met mijn man Trudo en onze dochter Isaura.
Ik ken Home Vrijzicht al van jongs af. Elverdinge is niet groot en iedereen kent iedereen. Trouwens was ik jarenlang actief bij de harmonie van Elverdinge. Ik deed er slagwerk en werd later secretaris. Zo kwamen wij elk jaar op kermiszaterdag spelen voor de mensen van Home Vrijzicht. Ik heb nog mooie herinneringen aan deze tijd!
Ik werkte 24 jaar lang voor de firma Barco in Poperinge maar in 2014 was mijn job als hoofdaankoper niet langer nodig. Door reorganisatie verhuisde deze dienst naar Roemenië. Noodgedwongen ging ik op zoek naar ander werk en kwam zo terecht in het maatwerkbedrijf OptimaT. Misschien een geluk bij een ongeluk maar ik vind dit zalig om te doen. Het sociale aspect vind ik heel belangrijk!
Het zorgen heeft er altijd wel ingezeten. Voor mijn moeder, ‘bomma’ heb ik steeds graag geholpen zodat ze zolang als mogelijk thuis kon blijven. Ik hielp er met de was en de plas, de boodschappen enz. In 2007 was ze betrokken bij een verkeersongeval. Ze werd op haar fiets aangereden door een vrachtwagen. Sindsdien is ze nooit meer ‘de oude’ geweest. Geleidelijk aan ging haar gezondheid achteruit op vlak van haar motoriek, gezicht als gehoor. Vanaf een zeker moment kwam ze elk weekend bij ons inwonen. Tijdens de week trok ze terug naar haar woning toen wij terug moesten uitwerken.
We kwamen op een zeker punt dat we een beslissing dienden te maken. We kozen ervoor om bomma te laten opnemen in Home Vrijzicht. Sinds juni ’22 woont ze hier nu. Het is een grote geruststelling voor ons dat we de zorg voor ‘bomma’ met een gerust hart uit handen kunnen geven.
Ik heb het hart op de tong, ik zeg graag zoals het is. Het is hier goed wonen, vind ik. Mama vond hier haar nieuwe thuis. Mama is geen spraakwaterval maar ze vertoeft graag in de living van de kring. Dat alleen zitten op haar kamer is niks voor haar. Ze verkiest gezelschap boven alles. Ze vond hier zelfs een nieuwe vriendin. Toeval of niet, een naamgenote. (lacht).
Voor ‘Bomma’ blijft het ouder worden moeilijk. Stilaan beseft ze wat niet meer lukt. Dat ze meer en meer hulp nodig heeft. Ze wordt wat gelatener. Het is telkens een stukje van jezelf afgeven.
Ik probeer dagelijks na mijn werk langs te komen. Dan help ik graag wat mee tijdens het avondmaal. Dan maken we wel eens grappen zoals ‘Ik trakteer vanavond, wat wil je graag als aperitief? Ik heb water, koffie, … in de aanbieding (lacht). Ja de andere bewoners als medewerkers beginnen me al te kennen. Ik vind dit zalige momenten samen.”
Anne Mie De Craemer, dochter van Marie Louise Van Litsenburg.
Krijg je niet genoeg van deze verhalen? Hou onze Facebookpagina in de gaten.
