“Vier jaar verblijft mijn moeder Maria hier ondertussen. Het was bijna vanzelfsprekend dat ze hier haar oude dag zou doorbrengen. We hebben immers altijd in Elverdinge gewoond. Ik ken Home Vrijzicht van A tot Z.
De grootmoeder van mijn vrouw heeft hier jaren geleden ook gewoond. Iedere keer dat wij op bezoek kwamen met onze twee dochters, sprong ik ook eens binnen bij andere bewoners van Elverdinge die ik kende.
Ook mijn moeders broer Valère en haar schoonzuster Georgette verbleven hier. En de zus van mijn moeder, Georgette, woont in een flatje van Home Vrijzicht en gaat geregeld op bezoek bij haar.
Mijn vader is overleden in 2010. Mijn moeder Maria bleef alleen wonen. Ze werkte nog in huis en in de groentetuin. Ze is altijd een actieve vrouw geweest.
Toen ze jong was, werkte ze in een textielfabriek in Tourcoing. Ze bleef thuis om voor haar zieke schoonvader te zorgen. Later ging ze op een hopboerderij in Elverdinge werken. In 1973 werd mijn jongere broer Jos geboren. Dan is ze thuisgebleven, maar ze heeft ook nog voor mijn grootmoeder gezorgd. Ze heeft altijd goed haar plan getrokken.
Tot ze enkele overbruggingen aan haar hart nodig had. Toen ze uit het ziekenhuis ontslagen werd, kwam ze tijdelijk naar Home Vrijzicht om te revalideren. Ze was toen 87 jaar. Uiteindelijk is ze hier gebleven. Ze heeft dat zelf beslist. Ze is hier graag. Ze heeft niet altijd behoefte aan sociaal contact. Ze is het gewoon om alleen te zijn. Ze leest graag de Libelle of de krant, ze maakt kruiswoordraadsels en sudoku’s.
Voor mij was het even wennen. Ik woon tegenover het ouderlijke huis. Ik sprong vier of vijf keer per dag binnen. Het doet nog altijd raar dat zij daar niet meer woont. Maar natuurlijk komen we vaak op bezoek. Als ze iets nodig heeft, belt ze mij. Ik woon vlakbij.
Mijn moeder is nog helder van geest en ze kan zich goed behelpen. Ze kijkt van op haar kamer uit op dezelfde baan als vroeger vanuit het keukenraam. De omgeving is haar vertrouwd, de medewerkers zijn vriendelijk en ze heeft niets te kort. Ik ben blij dat ze hier terecht is gekomen.”
Bernard Dufloucq, zoon van Maria Dubois
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
