“Ik ben 47 jaar en sinds één jaar werk ik als zorgkundige. Eigenlijk ben ik schrijnwerker van opleiding. Ik heb ook enkele jaren ’s nachts als bakker gewerkt. Door een bloemallergie ben ik daarmee moeten stoppen. Toen ben ik zelfstandige geworden. Ik hield een krantenwinkel open in De Panne en Koksijde. Maar sinds november 2020 werk ik dus in Home Vrijzicht.
Mijn ex-vrouw was thuisverpleegkundige. Ik leerde de zorg kennen en appreciëren. Mensen helpen, is dat niet het mooiste wat bestaat? Ik ben op onze kring verkozen als lid van het woonleefteam. Ons doel is om het wonen en leven van alle bewoners zo aangenaam mogelijk te maken. Hoe beter we het thuisgevoel kunnen benaderen, hoe gelukkiger de bewoners zich voelen. Daaraan te kunnen meewerken, geeft me veel voldoening.
Ik volgde mijn opleiding tot zorgkundige bij Cervo in De Panne. Ik was zo gemotiveerd dat ik iemand in dienst nam om de krantenwinkel open te houden, zodat ik zelf de dagopleiding kon bijwonen. Het was een lastige periode, ook financieel, maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Tijdens de opleiding heb ik op vier plaatsen stagegelopen. Ik koos uiteindelijk voor de ouderenzorg, omdat je hier de bewoners echt leert kennen en je veel kan betekenen voor de mensen. Nu ik hier een jaar werk, kan ik dat alleen maar bevestigen.
Ik was de enige man tussen twaalf vrouwen in de opleiding. Maar ook dat bracht mij geluk: ik heb er mijn huidige vrouw Judit leren kennen. Wat nog mooier is: Judit werkt ook in Home Vrijzicht!
Zorgkundige vind ik trouwens helemaal geen vrouwenberoep. Waarom zouden mannen dat niet kunnen of mogen? De bewoners en de collega’s maken er in elk geval geen probleem van. Ze zien me graag komen! Ik kan goed luisteren en ik ben er graag voor de mensen. Je moet een hart hebben voor mensen om dit werk te doen. Dat is het belangrijkste. Ik engageer me in Home Vrijzicht ook als stagementor. Je ziet meteen of iemand geschikt is voor de zorg.
Ik heb verschillende jobs gedaan en ja, het is overal wel iets. Maar hier in Home Vrijzicht ben ik echt thuisgekomen. De mensen zijn er vriendelijk en behulpzaam. Na twintig jaar als zelfstandige ben ik blij om in een team te kunnen werken. Als uitbater van de krantenwinkel was ik ook al heel sociaal: ik sloeg met iedereen een praatje en ik luisterde naar de zorgen en de verhalen van de klanten.
Ondanks de werkdruk in het woonzorgcentrum geniet ik vandaag meer van het leven dan vroeger. In de krantenwinkel werkte ik dikwijls maandenlang zeven dagen op zeven. Twaalf tot vijftien uur per dag. Ik had zelden of nooit tijd voor mezelf. Ik was kapot van de stress en de vermoeidheid. Het is waar: het is hard werken in de zorg. Maar ik heb nu tenminste vrije dagen en weekends om tot rust te komen. Ik voel me beter in mijn vel dan vroeger.”
Franky Hintjes
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
