“Ik werk halftijds in het lyceum in Ieper en ik woon met mijn honden, katten, schapen en nog wat dieren op een hobbyboerderijtje in Westvleteren.
Ik heb vroeger 15 jaar voor Club Med gewerkt als animator voor kinderen en jongeren. Ik verbleef vaak maandenlang in het buitenland: Marokko, Spanje, Israël, Thailand, de skigebieden, noem maar op. Ik gaf leiding aan een dertigtal medewerkers. In de Dominikaanse Republiek leerde ik de vader van mijn dochter kennen en we bleven er wonen. Maar toen onze dochter Lisa twee jaar werd en naar school moest, besloot ik terug te keren naar België. Dat was in 1998. Mijn vader woonde in Elverdinge, ik vond werk in Ieper en zo ben ik hier gebleven. Ik woon graag op de buiten, omringd door dieren en natuur.
Mijn vader zong elke dag van ’s morgens tot ’s avonds en waarschijnlijk heb ik die passie van hem gekregen. Ik zing graag en ik kan mensen enthousiast maken om mee te zingen. Een tijdje geleden heb ik me kandidaat gesteld voor vrijwilligerswerk in Home Vrijzicht. Ik maak geregeld een wandeling met bewoonster Lieve en ik engageer me voor De Vrolijke Nachtegaaltjes. Dat is het zangkoor van Home Vrijzicht. Elke woensdag komen we samen. We zijn soms met meer dan 25 bewoners. We zingen vooral schlagers. De mensen bloeien dan helemaal open. Samen met animatieverantwoordelijke Nadine en met vrijwilliger Willy sta ik dan in het midden van de kring mee te zingen. ‘Laat de zon in je hart’ en dat soort liedjes. De bewoners genieten ervan. Ze zijn enthousiast en vergeten voor een uurtje al hun zorgen.
Ik werk hier pas sinds september als vrijwilliger. De sfeer in het woonzorgcentrum is goed. De cafetaria is mooi en uitnodigend. Het is hier natuurlijk Club Med niet, maar ik kan hier evengoed mensen gelukkig maken. Sommige bewoners komen om te zingen, anderen vooral voor de sfeer. Sommigen wagen zich zelfs aan een danspasje! Heerlijk toch!
Om eerlijk te zijn: ik heb altijd gezegd dat ik zelf nooit in een woonzorgcentrum zou willen wonen. Maar Home Vrijzicht heeft mijn blik veranderd. Ik zie hier veel bewoners die zich goed voelen. Ze breien, ze koken, ze zingen… De mensen worden hier niet betutteld. Dat vind ik heel belangrijk.
Mijn moeder stierf toen ik 25 jaar was. Ik ben nu 57 jaar en veel bewoners hebben de leeftijd die mijn moeder nu gehad zou hebben. Op een of andere manier zorgt dat voor verbinding. Ik krijg hier altijd een goed gevoel. Ik haal energie uit mijn vrijwilligerswerk. Daarom doe ik het zo graag.
Weet je, het leven is te kort om er niet met volle teugen van te genieten. Je moet alles eens gedaan hebben in je leven. Dat is mijn levensmotto. Op zoek naar je passies. Vrijwilligerswerk is ook zoiets voor mij. Ik leer op die manier weer iets heel nieuws kennen. Je moet je als vrijwilliger natuurlijk houden aan de afspraken en de regels van het huis, maar je krijgt ook zoveel terug. Zeker in Home Vrijzicht.”
Hilde Debouvere
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
