Telkens ik in Ieper was, trok ik zoals vele jonge gasten naar het danscafé in Brielen. Er speelde telkens live muziek. Dan zat elke jongen te wachten op het juiste nummer om een meisje ten dans te vragen. Zo leerde ik Jenny kennen. We bleven contact houden. Ze was de vrouw van mijn leven en we trouwden korte tijd nadien. Samen kochten we een huis in Dikkebus waar we 40 jaar woonden. We kregen een dochter, Caroline.

Ik heb lange tijd als chauffeur gewerkt, bij transportbedrijven zoals Sitra, Debruyne, Decoene en Truwant. Bij de laatste werkgever mocht ik het internationaal transport verzorgen. Zo kwam ik vaak in Italië, Frankrijk en in de Oostbloklanden. Vaak was ik voor 1 of 2 weken de baan op maar deed dit graag. Pas op, het blijft een eenzame job, je zit vaak alleen in je cabine, in allerlei weersomstandigheden. Mijn dochter heb ik amper zien opgroeien. Bovendien ging ze voluit voor haar mannequincarrière en trok ze van jongs af aan naar het buitenland. Maar ik was graag op baan, ik kende goed mijn talen Duits, Frans en Italiaans en trok mijn plan onderweg.

Ik was vaak weg van huis voor mijn job. Vakantie was daarom des te belangrijker. Via een bevriende familie trokken we richting Biarritz. Tijdens een van onze wandelingen zagen we een villa te koop. We werden verliefd op het huis en de omgeving en besloten om dit te kopen. Zo vaak we konden, trokken we er samen naar toe. Nieuwe mensen leerden we er kennen die vrienden werden. Ja, we hebben er zo’n mooie momenten beleefd.

Mijn vrouw, Jenny werd jammer genoeg ziek. Met pijn in ons hart, verkochten we ons buitenverblijf. Jenny werd alsmaar zieker. Zo kwamen we terecht in Home Vrijzicht. Mijn vrouw kwam in het woonzorgcentrum inwonen. Zelf bleef ik nog 5 jaren alleen thuis wonen. Elke dag kwam ik bij haar op bezoek. De dagelijkse verplaatsingen werden me te zwaar en besloot uiteindelijk bij Jenny te gaan inwonen. We woonden er in een koppelkamer en koester nog de mooie herinneringen.