“Drie zonen heb ik. Eén van hen zette de boerderij in Zillebeke van mijn man en ik verder. Ik kon blijven inwonen en ik hielp nog wat in huis. Het werk op het land was voor mij te zwaar geworden natuurlijk. Het was een gemengd boerenbedrijf: we hielden koeien en teelden tarwe, suikerbieten en maïs. Alles samen goed voor 25 hectare land.
Mijn man overleed in 2002. Zelf ben ik ondertussen 88 jaar. Ik sukkelde al een tijdje met mijn benen. Begin vorig jaar kon ik niet meer rechtop staan. Ik viel ook voortdurend in slaap overdag. De dokter stuurde me naar het ziekenhuis. Blijkbaar waren de kleine adertjes in mijn hoofd verstopt. Ik heb 2 dagen op de dienst intensieve zorg gelegen. Gelukkig ben ik er helemaal doorgekomen. Behalve dan mijn benen. Ik kan niet meer zonder de rolstoel.
Ik woon nu ongeveer een jaar in Home Vrijzicht. Natuurlijk is het even aanpassen, maar mijn broer André woont hier ook. Ik zie hem nu vaker dan vroeger! André is blij dat ik hier nu ook woon. Soms mis ik de boerderij wel. Als mijn zoon op bezoek komt, heb ik altijd de neiging om hem te commanderen: ‘Heb je dit al gedaan? Is dat al gebeurd?’ ‘Als je te veel commandeert, dan kom ik niet meer hoor, moeder,’ antwoordt hij dan. (lacht) Maar eigenlijk maak ik me weinig zorgen hoor.
Ik ben hier op mijn plaats. Een mooie kamer, voldoende ruimte, een eigen badkamer… wat kan ik meer wensen?Thuis zat ik vaak alleen en ik kon niet eens zelfstandig opstaan. Hier heb ik goed gezelschap en als het nodig is, krijg ik alle hulp. Ik heb hier zelfs een nieuwe vriend leren kennen! Valère heet hij. Jammer genoeg heeft hij vandaag wat koorts en mag ik niet bij hem. Hij is prima gezelschap en we babbelen graag samen. Hij was metser vroeger. Hij komt met iedereen overeen en wordt door iedereen graag gezien, maar hij heeft een boontje voor mij. Ik ben zijn keppe. (lacht)
Vroeger waren we met 9 kinderen thuis. Ik was de oudste van de bende. Ik heb veel moeten helpen in de zorg voor de jongere kinderen, terwijl mijn oudste broers al vroeg op het land moesten helpen. Deze namiddag komt mijn zus trouwens op bezoek! Daar kijk ik altijd naar uit.”
Irene Vandenbroucke
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
