“Ik wist al vlug wat ik wou. Mijn studies ‘Mode’ in de Heilige Familie Ieper lagen me totaal niet en besloot het over een andere boeg te gooien. Ik schreef me in bij de hotelschool Spermalie in Brugge. Tijdens mijn studies kon ik al proeven van de horeca maar mijn interesses lagen elders. Ik was ervan overtuigd om te werken in de keuken van een schoolgemeenschap of een woonzorgcentrum. Het sociale aspect trok me aan. En zo gebeurde het, na mijn studies mocht ik starten in een woonzorgcentrum in het Ieperse.
Wat later trouwde ik met Geert en gingen we samen wonen in Alveringem. De afstand naar het werk in combinatie met de onderbroken diensten werden me te zwaar. Zo zocht ik iets dichterbij en kwam terecht in een kleinschalig woonzorgcentrum in St Idesbald. Ik heb er 16 jaar gewerkt tot het woonzorgcentrum te koop stond. Ik zag er geen toekomst meer en zocht naar een alternatief. Ik landde in het woonzorgcentrum in Elverdinge...
Home Vrijzicht was me niet vreemd. Mijn grootmoeder, Martha Claerebout heeft hier jaren gewoond. Wat woonde ze hier graag! Ik herinner me de vele bezoeken. Elke feestdag was de volledige familie present. Dan huurden we een deel van de cafetaria af voor het familiefeest. Wat kon mijn grootmoeder hiervan genieten! Het is alsof de dag van gisteren dat mijn kinderen in het speelhoekje van de cafetaria uren en uren konden doorbrengen! Intussen zijn onze twee zonen, Kevin en Davy 30 en 28 jaar…
1 december 1996 staat nog in mijn geheugen gegrift. Op die dag explodeerde een tv-scherm van een bewoner met een zware brand als gevolg. Een zwarte dag voor velen… Een groot deel van de gelijkvloers werd onbewoonbaar verklaard. Mijn grootmoeder woonde op een boogscheut van de getroffen kamer. Gelukkig kon ze snel geëvacueerd worden. Nadien verbleef ze een aantal maanden bij mijn mama die de zorg op haar nam tot ze terug naar haar kamer kon.
Intussen werk ik hier 15 jaar. Ik herinner me mijn eerste werkweekend als de dag van gisteren. Het was het Paasweekend, op het menu stond bouillie. De chef-kok Claudine zou dubbel lopen met me en me alles tonen en aanleren. Door familiale omstandigheden kon Claudine die dag onmogelijk werken. Gelukkig kon ik terugvallen op de collega’s die mij vanaf de eerste dag goed hebben opgevangen!
In september 2008 vierden we het 100-jarig bestaan van de voorziening met een eeuwfeest en opendeurdag. Ik droeg mijn steentje bij en stond in voor een woordje uitleg in de vernieuwde keuken.
Ik heb het huis vanuit de keuken doorheen de jaren zien groeien. Vroeger was er één groot restaurant waar de maaltijd werd opgediend voor alle bewoners. Ondertussen werken we met verschillende livings om zo meer in te zetten op huiselijk en kleinschalig wonen. Of denk maar aan de opkomst van maaltijden op maat, zoals allergenen, specifieke noden of wensen. Ik probeer altijd alles wat in mijn mogelijkheid ligt te halen als een bewoner met een specifieke vraag tot bij ons komt. Een ding blijft een constante in mijn carrière: ik kook graag zoals ik voor mijn gezin zou koken. Ik kook met veel liefde en heb steeds oog voor de volle smaken.
We vormen een goed team in de keuken waar we steeds elkaar helpen, goed samenwerken en waar er een goede sfeer heerst. Onlangs behaalden we het kwaliteitslabel ‘de Smiley’. ‘k Ben bijzonder fier op dit resultaat na maandenlange inzet.
Ik kom steeds met een glimlach naar het werk. Ja, ik doe het nog altijd even graag.”
Nadine Coppein, keukenmedewerker
Benieuwd naar meer verhalen? Volg onze Facebookpagina.
