“Dansen is mijn lang leven! Dat zat al in mij van toen ik jong was. Ik was 13 of 14 jaar toen een familiefeest met neven en nichten in Frankrijk uitliep op een dansfestijn. Ik voelde me helemaal opleven. Dat gevoel is me altijd bijgebleven.
Later heb ik 25 jaar dansles gegeven. In Vlamertinge en Elverdinge. Ik leerde zowel lijndansen als koppeldansen aan. Ik oefende zelf altijd met mijn vrouw Christiane. In Vlamertinge hadden we een vaste groep van 20 leden. We gingen vaak demonstraties geven op opendeurdagen en zo! Walsen kon ik ook zeer goed. En de Sirtaki. Wat heb ik genoten!
Ik zorgde ook zelf voor de muziek. Eerst met cassetjes, later met cd’s. Maar ik zong ook graag. Ik heb nog altijd een mooie stem. Zal ik het even demonstreren?
Jammer genoeg is die mooie tijd voorbij. Dansen lukt me niet meer. Ik ben geopereerd aan mijn rug en heup, maar er is iets misgelopen. Ik kreeg een neurostimulator ingeplant tegen de pijn, maar ook dat gaf niet het verhoopte resultaat. Daardoor heb ik veel last van zenuwpijn in mijn benen.
Vanuit het ziekenhuis ben ik rechtstreeks naar Home Vrijzicht verhuisd. Totaal onverwacht eigenlijk. Natuurlijk had ik in het begin veel verdriet. Mijn vrouw Christiane woont wel nog thuis. Gelukkig komt ze veel op bezoek. In november dit jaar zijn we 60 jaar getrouwd. Dat wordt een feestje!
Ik ben er de man niet naar om te zitten treuren. Ik hou van het leven. Ik ben een geboren optimist. Ja, ik heb veel moeten achterlaten. Mijn hofstede van 30 hectare in Elverdinge met de koeien en de kalveren. We kweekten ook groenten. Ik was de eerste in Elverdinge die bloemkolen teelde. Ik heb mijn hele leven hard gewrocht. Nu heb ik last van mijn rug en van mijn heup. Maar ik leer ermee leven. Ik leef nog altijd graag. En elke week zing ik mee met het zangkoor hier in Home Vrijzicht. Dan leef ik weer helemaal op!”
Norbert Versavel
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
