“Hartverscheurend om te zien hoe als koppel één van beiden eerst komt te gaan… Ons vader heeft zo goed voor ons moedertje gezorgd, hij deed er alles voor. We hadden het pas laat door dat vader zelf ook ziek was. Hij overleed begin dit jaar.”, vertelt Dorine.
“Ik mis Roland nog alle dagen, we waren zo gelukkig samen. We waren 60 jaar getrouwd. Maar ik trek mij op aan mijn familie.”, vertelt Diana.
“Het was een bewogen jaar voor ons allen.”, vertelt Carine. “Gelukkig is onze band als familie sterk en slaan we er ons samen door. Moedertje werd afgelopen jaar opgenomen in het ziekenhuis, verbleef even in Woumen en kwam uiteindelijk hier in Home Vrijzicht wonen.”
“Het was niet vanzelfsprekend. Ik kon jammer genoeg niet meer thuis blijven wonen en besloot samen met mijn dochters om hier te komen wonen, in mijn geliefde Elverdinge!”, geeft Diana toe. “Het grootste deel van mijn leven bracht ik hier door. Wist je dat mijn kamer uitkijkt op de straat van ons ouderlijk huis? Ik denk nog vaak terug aan vroeger. Aan mijn moeder, Lucienne.” “Ja, ons metje… jullie zijn precies twee dezelfde, altijd goedlachs en graag onder de mensen. Jullie hebben een eigen taaltje met die typische West-Vlaamse spreuken.”, lacht Carine.
“Twee zielen in één kloefe!”, lacht Diana. “Ja, we waren er graag bij maar waren ook harde werkers. Ik heb jarenlang als poetsvrouw en in de keuken gewerkt aan het vormingsinstituut, de vroegere koksschool in Ieper. Deze school bestaat op vandaag niet meer. Ons Carine heeft er ook nog gewerkt maar koos daarna voor een job bij Familiehulp. En ons Dorine trouwens ook maar werd intussen zelfstandige, ze houdt nu de ‘Vuile Seule’ open. Ik ben zo preus op mijn dochters!
Muziek is mijn 2de grote liefde, ik hou van dansen en zingen. Dat weten ze intussen hier ook hoor! Van zodra er een optreden is, of wanneer er bal is; ben ik er zeer graag bij! Geregeld vind je mij in de Regenboog terug. Daar hebben ze een platendraaier staan en zag er enkele kennissen van vroeger terug.”
“Het doet ons zo’n deugd om ons moedertje terug te zien openbloeien en te genieten. We weten dat ze hier goed voor haar zorgen en dat ze stilaan terug haar nieuwe thuis vindt. Een grote geruststelling voor ons!”, vertelt Carine. “We komen zoveel als mogelijk langs op bezoek. Geregeld kom ik moeder ophalen om een ‘kieksje’ te komen eten bij ons in het restaurant. We duimen op een goede gezondheid en hopen op nog vele momenten samen, hé moedertje?”
“Wees maar zeker! Een goede gezondheid is je allergrootste rijkdom! Je moet zo’n advocaat in huis halen!”, lacht Diana.
Bewoner Diana Debeer en dochters Carine en Dorine.
