"Met een twintigtal studenten volgen we de opleiding ‘verpleegkunde’ aan de Vives school in Ieper . Quinten als ik zitten samen in het eerste jaar. Zoals je kan zien vormen we een gevarieerde groep, allerlei leeftijden en achtergronden. Ik ben al gebombardeerd tot ‘moeder’ van de groep.”, grapt Jamie. “Ik ben een dertiger en woon in Zuidschote samen met mijn partner en onze twee schatten van kinderen.
In het secundair voltooide ik de opleiding ‘zorg’ en ging meteen aan de slag op het werkveld. In het begin schakelde ik weleens tussen de zorgsector en de privé. Maar mijn hart lag in de zorgsector. Sinds 2015 ben ik als zorgkundige werkzaam in een woonzorgcentrum in Alveringem. Ik doe mijn job supergraag maar ik voelde me te beperkt in mijn opdracht. Ik heb altijd al gedroomd om verpleegkundige te worden. Via het werk kon ik me kandidaat stellen voor het project 600 om mij om te scholen van zorgkundige tot verpleegkundige. Ik ben zo blij dat ik de kans kreeg! En zalig om zo dichtbij huis te studeren. Dit maakt het voor mij praktischer en gemakkelijker om alles te kunnen combineren met mijn privéleven.”
“Ik mag me bij de jongste en één van de drie jongens van de groep studenten rekenen”, lacht Quinten. “Ik ben 19 jaar en woon nog thuis in Boezinge. De zorg kreeg ik van thuis uit met de paplepel mee. Mijn ma is namelijk actief als zorgkundige. Tijdens mijn secundair volgde ik ‘sociaal technische wetenschappen’ en daarna ‘gezondheidszorg en welzijn’. In de laatste opleiding mocht ik stage lopen. Eerst bij kinderen, wat later bij ouderen in een dagzorgcentrum. Mijn laatste stage is wat tegengevallen. Ik had geen goede klik met de stagementor op de werkvloer. Maar gelukkig kan het ook anders! Ik volg momenteel stage in WZC Home Vrijzicht in Elverdinge, mocht er al vier weken aan de slag en het voelt goed.”
“Ja, ik kan dit alleen maar bevestigen.”, valt Jamie in. “We werden meteen heel warm onthaald. Voor onze stage startte, kregen we een rondleiding in huis en mochten we al even kennismaken met de kring. Toen de eerste dag stage aanbrak, werden we opgewacht en begeleid. De start verliep heel vlot. Elke maandag volgen we les op school, de andere dagen kan je ons vinden op de werkvloer. De tijd vliegt voorbij!”
“Via de medestudenten hoorden we al andere verhalen en ervaringen vanuit andere stageplaatsen. Wij hebben het hier echt getroffen! In totaal volgen we er negen weken stage en voel me stilaan groeien.”, vertelt Quinten. “In het begin was het vooral meevolgen en stelen met mijn ogen. Beetje bij beetje leer ik handelingen uitvoeren met hulp en geduld van de medewerkers. En de bewoners leer ik beter kennen. Enkelen kennen al mijn naam!”
“Tijdens de drukke ochtendshift zou je denken dat er geen ruimte is om ons iets bij te leren.”, zegt Jamie. “Ik was zo aangenaam verrast dat de medewerker echt de tijd nam om mij een wondzorg aan te leren. Elke dag is er na de ochtendzorg een briefing op kring. Als student voel je echt deel van het team en mag ik gewoon aansluiten. Op deze momenten geven we overdracht. Er wordt echt geluisterd naar mijn inbreng. Dat vind ik de max!”
“Het is echt jammer dat zo weinig mensen kiezen voor ouderenzorg. Werken als verpleegkundige is zoveel meer dan zorg. De klik met ouderen zit in ons gebakken. Met de bewoners kan je zo’n waardevolle band opbouwen. Een fonkel in hun ogen maakt onze dag compleet. Nog iets kunnen betekenen voor de bewoners, hoe klein soms ook, laten voelen dat je er voor hen bent, geeft ons zoveel voldoening!”
“Gewoon ervoor gaan!”, zegt Quinten. “Ja, het is pittig, in mijn geval een gezinsleven combineren met school en werken maar het is het waard. Als je het echt wilt, geraak je er!”, vult Jamie aan.
Jamie Vanderplancke en Quinten Papegaey, studenten verpleegkunde
