“Sinds de jaren ’80 baatte ik m’n eigen apotheek in Boezinge uit. In het begin kwam ik tweemaal per week langs in het woonzorgcentrum in Elverdinge om er medicatie te leveren. Toen het drukker werd in de zaak nam mijn man, Marc de ronde van me over. Doorheen de jaren is het verpakken en verdelen van medicatie alsmaar meer gemoderniseerd. Je kan de werkwijze van toen niet meer vergelijken met deze op vandaag. Nu werkt men met een robot die medicatie dagelijks en per bewoner in cassettes aanlevert.”, vertelt Monique.
“Voor mij was Home Vrijzicht geen onbekende.” Mijn moeder, Elvira mocht er een zevental jaar wonen. Ik zie de drie musketiers nog zo aan tafel zitten!”, lacht Marc. “Ons moeder zat steeds met haar twee vriendinnen samen. Was het nu voor de maaltijd of bij een of andere activiteit, je zag hen altijd samen.”
“Ik kwam dagelijks op bezoek bij mama. Het woonzorgcentrum werd mijn tweede thuis. Het liep allemaal heel spontaan, ik rolde in het vrijwilligersleven van het woonzorgcentrum. Ik ging mee op uitstap en ondersteunde waar ik kon bij grote samenkomsten in de cafetaria. Een lach komt spontaan op mijn gezicht als ik terugdenk aan de shows. Eenmaal per jaar werd een toneelstuk opgevoerd voor bewoners, familie en de buurt. Dat waren pittige periodes van decorbouw tot repetities. Maar zo amusant om te doen! En dan hebben we het nog niet over mijn rol als paashaas of Sint Maarten… (lacht).”
“Als de drukte van de zaak het even toeliet, kwam ik mee vrijwilligen met Marc.”, vertelt Monique. “Uitstappen als creatief bezig zijn met de bewoners, geven me het meeste voldoening. Het klinkt misschien cliché, maar de dankbaarheid en vriendschap die je terugkrijgt van de bewoners is zo waardevol! Bovendien ken ik heel wat mensen. Het ijs is vlug gebroken!”, lacht Monique.
“Ja, dat is waar!”, valt Marc in. “Elke week houdt de 'Rijdende Stove' (mobiele keuken) halt op een andere kring om de bewoners een ontbijt met ontbijtkoeken, spek en ei te bezorgen. Hoeveel gemeende ‘merci’s die we mogen ontvangen, is niet bij te houden (lacht). En dat jullie zó vroeg voor ons opstaan… Zalige reacties!”
“We vormen een groep vrijwilligers die goed samenhangt. Er heerst een leuke sfeer! Je zal waarschijnlijk niet schrikken om te horen dat een nieuwe vrijwilliger zich snel thuis voelt”, lacht Monique. “En onze Annick, de vrijwilligerscoördinator mogen we ook niet vergeten!”, vertelt Marc. “Niks is haar teveel, wat een enthousiasme.”
“We mochten al veel mooie dingen samen realiseren.”, vertelt Marc. “Dankzij grote evenementen zoals de Paaskaarting, pannenkoekenverkoop, enz. konden we zaken aankopen voor het woonzorgcentrum. Denk maar aan de plateaufiets, hometrainer, enz. Zelf zit ik in het bestuur van de service club ’Fifty-One International’. De club zet zich in voor allerlei goede doelen in de streek. Zo schonk de club een AED-toestel. Ter beschikking van elke persoon in nood. Deze vind je terug aan de gevel van het woonzorgcentrum, gelegen aan de hoofdweg van het dorp, de Veurnseweg.”
“Zo zie je maar, welke bijdrage je levert als vrijwilliger, maakt zoveel verschil! Gewoon doen, probeer gerust even uit. We ontvangen je met open armen.”
Monique Van Walleghem en Marc Storme, vrijwilligers
