“Het is de derde keer dat ik naar Home Vrijzicht verhuisd ben. Maar deze keer is voor altijd.
De eerste keer had ik mijn bovenbeen gebroken. Ik had ook hartproblemen. De dokters in het ziekenhuis raadden me aan om naar een woonzorgcentrum te verhuizen. Ik woonde toen al vele jaren alleen. Mijn vrouw Andrea stierf aan een hartslagaderbreuk toen ze amper 53 jaar was. Ik volgde het advies van de artsen en bleef 5 jaar in Home Vrijzicht. Maar eigenlijk voelde ik me nog te goed. Mijn dochter vroeg me of ik bij haar wou intrekken. Dat heb ik toen gedaan.
De tweede keer verbleef ik twee maanden in kortverblijf nadat ik weer eens gevallen was. Mijn knieschijf was gebarsten en mijn hand zat in het gips.
Enkele maanden geleden ben ik voor de derde keer naar Home Vrijzicht verhuisd. Uit vrije wil. Ik ben 81 jaar en ik weet dat het hier goed is. Ik voel me hier thuis.
Ik ben mijn hele leven bouwvakker geweest. Ik was kraanbestuurder in de waterwerken. Ik hield van mijn job en ik hield van het leven. Ik speelde met de duiven, ik ging vissen aan het strand van Zeebrugge tot Boulogne-sur-Mer, ik bezocht de paardenkoersen in Oostende en Waregem… Zoveel herinneringen. En al die mooie optredens ’s avonds na de paardenkoers in Oostende: Gunther Neefs, Laura Lynn, Kristof… Dat waren mooie dagen.
Het liefst zou ik nog eens gaan vissen op het strand. Ik ben graag buiten. Ik ben een natuurmens. Vroeger ging ik dikwijls mee op jacht als drager. Ik jaagde niet zelf, maar ik liep graag door bossen en velden. En na de jacht dronken we samen een goed glas.
Andrea en ik hadden drie kinderen. Drie dochters: Dorine, Carine en Petra. Daarna zijn we gestopt, hoewel ik graag een zoon had gehad. Dorine is om het leven gekomen bij een verkeersongeval in Izegem. We hebben toen haar nieren afgestaan om iemand anders’ leven te redden. Onlangs heb ik hier in Home Vrijzicht de papieren ondertekend om na mijn dood mijn lichaam af te staan aan de wetenschap. Twee medewerkers tekenden mee als getuigen. Ja, ik vind dat belangrijk.
Maar ik blijf nog een tijdje hier hoor. Al mis ik soms de zee en het strand. Ik zwem als een steen, maar ik was nooit bang van het water. Ik heb uren en uren aan zee doorgebracht. Ooit ving ik een kabeljauw van 11 kilogram. En in De Panne ving ik op een nacht 25 kilogram tongen. Ik breide mijn eigen netten!
Aan het sas van Boezinge vond ik ooit een Engelse soldaat. De rijkswacht is gekomen. Ze hebben hem voorzichtig opgegraven. Hij had zijn matriculenummer op zich, zodat ze hem konden identificeren. Later ontving ik een brief van zijn familie.
Ook in Home Vrijzicht beleef ik nog mooie momenten. Ik ben na de dood van Andrea nooit hertrouwd, maar ik heb wel nog een lief gehad. Clara. Hier in Home Vrijzicht. We hebben goed voor elkaar gezorgd. Ik was bij haar toen ze stierf.”
Pierre Vanbelle
Volg onze verhalen op onze Facebookpagina
