“Ik ben geboren en getogen in Elverdinge. Ik ken Home Vrijzicht al heel mijn leven. Toen ik een kind was, was er nog een boerderij bij het ‘rusthuis’. En mannen en vrouwen verbleven in aparte vleugels. Er stond vroeger een muur rondom het gebouw. Het was als een eiland. Dat is nu totaal anders.
Twee ooms van mijn moeder woonden hier. Later ook de broer van mijn moeder en ten slotte mijn moeder zelf. Ik heb Home Vrijzicht met de jaren zien evolueren.
Mijn moeder heeft hier 7 jaar gewoond: van 2004 tot 2011. Ze was hier graag. In die tijd ben ik met vrijwilligerswerk begonnen. Ik ben handig met naald en draad. In het begin merkte ik de kledij van bewoners met naamlintjes. Vandaag doe ik vooral herstellingen van kledij. Er is altijd werk genoeg!
Ik heb hier mijn eigen plek met mijn naaigerief bij de hand. Af en toe passeren bewoners of medewerkers voor een babbeltje. Ik hou van dat sociaal contact. Toen mijn moeder overleed heb ik geen moment overwogen om te stoppen met mijn vrijwilligerswerk. Ik doe het veel te graag. Ik kom minstens één keer per week. En dan ga ik dikwijls een koffie drinken in de cafetaria. Daar zit altijd wel iemand die ik ken.
Ik ben altijd geëngageerd geweest. Dat heb ik van thuis meegekregen. Mijn vader zat als werkman in het ACV, mijn mama was bij de KAV (nu Femma). Ik ben ook actief in verenigingen en in Ziekenzorg. Engagement was vroeger iets vanzelfsprekends. Vandaag gaan jonge mensen dikwijls met twee uit werken en ’s avonds zorgen ze voor de kinderen of gaan ze sporten of naar de avondschool. Er zijn veel meer mogelijkheden dan vroeger.
In Home Vrijzicht is er een grote groep vrijwilligers. De meesten beginnen eraan als hun vader of moeder hier verblijft. Dan ontdekken ze hoe mooi het vrijwilligerswerk kan zijn. Hoe waardevol het is. Ik haal er veel energie uit.
Ik ben altijd een bezige bij geweest. Ik woon alleen, maar ik hou van fietsen, wandelen en in de tuin werken. Ik heb vele mooie reizen gemaakt. Vooral aan Canada en Noorwegen heb ik goede herinneringen, maar ook aan Kenia, Egypte en Oostenrijk. In het najaar reis ik met een vriendin naar Florence. Ik kijk er nu al naar uit!”
Rita Merveillie
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
