"Mijn man Luc komt me elke dag bezoeken. We hebben na al die jaren nog altijd een goede band. Jammer genoeg lukt het mij niet meer om thuis te wonen. Ik ben tien jaar geleden geopereerd. Het was een zware operatie met veel verwikkelingen. Sindsdien gaat het niet meer zo goed met mij. Sinds drie jaar woon ik in Home Vrijzicht.
In het begin had ik het er zeer lastig mee. Je kiest daar niet voor hé. Maar je hebt je leven niet in eigen handen. Onlangs ben ik nog eens naar huis gegaan. Gewoon om het nog eens te zien. Ik woonde hier amper 400 meter vandaan. Maar ik was blij dat ik terug kon keren naar Home Vrijzicht. Ik heb hier nu mijn plaats gevonden. Ik heb een mooie kamer met een prachtig uitzicht op de tuin.
Wat voor mij het verschil heeft gemaakt? De vriendelijkheid van de verpleging en verzorging. Iemand die eens naar me lacht, die me moed geeft, die me laat voelen dat ik nog meetel. Ja, de medewerkers respecteren de bewoners hier. Je voelt dat aan alles. Ze houden rekening met me, ze slaan graag eens een babbeltje met me en ik voel me hier op mijn gemak.
Luc blijft mijn grote steun. Als hij komt, drinken we samen een kopje koffie. We houden allebei van sport op televisie. We beleven hoogdagen met de Ronde van Frankrijk. Ik ben een vurige fan van Wout Van Aert. Als ik die nog eens zou kunnen ontmoeten, dat zou een droom zijn… Ik zou met mijn mond vol tanden staan. Een tijdje geleden is hier een koers gepasseerd. Het was vrij koud maar we verwarmden ons met dekentjes en stonden langs de kant van de weg te supporteren. Maar veel zie je daar niet van hé. Zoef zoef zoef en ze zijn gepasseerd…
Geregeld komen ook mijn vriendin en vroegere buurvrouw Dorine en haar man Walter op bezoek. Walter heeft me geholpen toen ik diep zat. Ik kon niet meer stappen en niet meer eten. Hij heeft me aangemoedigd om toch die ene boterham en die ene kop soep te eten. Zo ben ik erdoor gekomen. Goede buren en goede vrienden zijn er voor elkaar. Ik steek ook graag een handje toe waar ik kan.
Veel activiteiten kan ik niet meer doen. Mijn rug is kapot. Ik moet voorzichtig zijn. Alleen als er eens een muzikant komt optreden, ben ik van de partij. Binnenkort komt accordeonist Alain in Home Vrijzicht spelen. Ik ken Alain van vroeger. We werkten allebei als arbeiders in Westvlees. Ik heb zelf voorgesteld om hem eens uit te nodigen om te spelen. Ik ben heel blij dat Home Vrijzicht daarop ingegaan is. Als er muziek is, zie je de mensen opleven hé. Ik leef daar ook helemaal in mee.
Ik probeer van elke dag een mooie dag te maken. Wat win ik erbij om te zitten treuren of te klagen? Ik bekijk het leven van zijn mooiste kant. Elke avond denk ik na over de voorbije dag en zeg ik: het is goed geweest.”
Rosette Deleu
Volg de verhalen op onze Facebookpagina.
